martes, septiembre 13, 2005

Una canción. La más bonita que he escuchado nunca.

With an ironclad fist I wake up and
French kiss the morning
While some marching band keeps
Its own beat in my head
While we’re talking
About all of the things that I long to believe
About love and the truth and
What you mean to me
And the truth is baby you’re all that I need
Con una resaca terrible me levanto y
beso la mañana en los labios mientras una banda callejera sigue
con su ritmo aquí en mi cabeza mientras hablamos sobre todas las cosas en las que sigo creyendo sobre el amor, la verdad y
sobre lo que tu significas para mi Y la verdad es que, eres todo aquello que necesito
(Bed of roses. Bon Jovi)

3 comentarios:

Marla Singer dijo...

Joder, tía, estás chunguísima eh!! Espero que en Praga te me animes e me fagas rir cos teus comentarios. Por certo non me diches o mail!

Anónimo dijo...

Ja,ja,ja... Non estou chunga muller. Qué va! Agora mesmo podo dicir que estou xenial. Son unha inestable emocional e iso é unha merda pero hoxe tócame dicir que son feliz. La vida me sonríe. Vedra é o mellor lugar do mundo. En días coma hoxe daste conta. A posta de sol é... indescriptible. E o cacho de ceo estrelado que está enriba da miña casa, o máis fermoso que vin nunca. Vouche poñer unhas fotos, xa verás... Por certo, ¿non te animas a vir a vernos actuar este venres? Eu pódote ir buscar e levar. E a Denís tamén, se queredes. Vide, vide, vide a Vedra!!!!!

*Sara dijo...

....oooO
....(....)... Oooo
.....)../. ...(....)
....(_/.......)../
..............(_/
....oooO
....(....)... Oooo
.....)../. ...(....)
....(_/.......)../
..............(_/
...... Pasei por
......... Aquí