![](http://photos1.blogger.com/blogger/4516/1436/400/cactus.2.jpg)
jueves, septiembre 28, 2006
Cartel ou cartaz?
![](http://photos1.blogger.com/blogger/4516/1436/400/cactus.2.jpg)
sábado, septiembre 23, 2006
Yo quiero ser una chica de moda...
sábado, septiembre 09, 2006
Cantos soños xuntos nestas imaxes... Soños que só se cumpren en parte ao apagar a luz, deixar que o aire entre pola ventá e pechar os ollos para sentir o que algúns chaman voar. Só así, os campos de millo se converten nos tellados de París, esta habitación nesa bufarda de ensoño na que pode lerse 'Chambres a la journée', o feble brillo das farolas nos resplandecentes neóns do Moulin Rouge e mesmo esa voz semella susurrarche ó oído que te amará ata o final. Ás veces é bo voar, aínda que despois te des conta de que non é máis que unha forma de botar de menos moitas cousas. Ese lugar que para ti é máxico e prometido ou aqueles días nos que chorabas ao sentir que o mellor que che pode pasar é amar é ser correspondido. 'The greatest thing you'll ever learn is just to love and be love loved in return' (http://moulinrougemovie.com/mr.htm)
sábado, septiembre 02, 2006
Un gran verán
Comeza un novo mes e eu comezo outra etapa da miña vida. Hoxe é un día triste para min, de olladas perdidas e de intensas ganas de chorar por momentos. Onte despedinme de Galicia Hoxe, dos compañeiros do 'galego', e tamén do 'castelán', El Correo Gallego. Despedinme das redaccións polas que durante dous meses paseei na busca dalgún sitio vacío, despedinme do InCopy e do sistema e despedinme da miña sección de verán, que hoxe xa desapareceu da edición electrónica do xornal. Só teño palabras de agradecemento para todas e cada unha das persoas que compartiron algún momento conmigo neste tempo, porque entre todos me fixestes sentir que 'aquí' estaba o meu lugar e que 'esto' é o que eu quero ser de maior. Lévome moitas cousas do meu paso por Galicia Hoxe. Aprendín moito neste diario que, aínda que pequeno, foi unha boa escola para min e o primeiro achegamento ao mundo real do xornalismo. Síntome feliz de ter escrito en galego e ao meu xeito, sen máis esixencia que a de contarlle as cousas á xente o mellor que sei. Lévome todos os meus traballos, os meus primeiros traballos publicados, e todo o que me ensinaron as persoas que entrevistei e coas que conversei. Lévome tamén amigos como Marga, coa que compartín todo nesta experiencia, traballo e amizade, Paty, a miña compañeira de fatigas e viaxes accidentados, Alba, fiel ás noitiñas de tapas e noites en busca do amor, e Arturo, un sol que estivo aí desde o primeiro día. Lévome moito cariño e moitos risos de Pais, o mañico de deportes, as bromas e conversas sobre teatro de Héctor, os sorrisos de Rebeca, Laura, Raquel, Carmen, Dani, Carmen Lois, Cris e Vanessa, a cortesía de Antón Lopo (e os libros que me regalou), as dudas resoltas dos lingüístas que soportaron as miñas visitas continuas, e tamén me levo a Raúl que chegou ao final pero chegou. E todos, todos, os recordos, a ilusión que me devolveron e a sensación de que sempre serei ben recibida alí. Gracias a todos por facer que un verán sen praia e sol fose un gran verán.