viernes, octubre 21, 2005

Mi primer viernes

Hora y media. Estos tiempos muertos entre clase y clase en los que no da tiempo a salir de este edificiopremiodearquitectura y hacer algo realmente interesante, me sacan de quicio. Al menos este año y como directora de un medio de comunicación -mi blog- le sacaré alguna utilidad. Aunque también podría sacarle provecho, por mi bien, como alumna de 4º de periodismo, que tiene tres asignaturas de 3º y una de 2º, además del firme propósito de acabar la carrera este año, convocatoria de septiembre incluída en la palabra "año". Se admiten comments dando ánimo y recordándome lo mucho que valgo del tipo: "Bah, eso para ti es coser y cantar" o "¿Especializado, políticas y derecho?¡Si son las más fáciles!". En fin... Ya sabeis. De momento estoy orgullosa de mí porque asisto a clase con regularidad. Hoy llegué a las 9 y tenía clase a las 10 y media (inconvenientes de no disponer siempre del coche de papá). Me quedé dormida en el coche de Sara y me desperté a las 10:32. ¡Mierda! Dejé mi particular y sempiterna huella identificatoria en forma de babilla en la tapicería del asiento trasero del 206 -Sara, sé que podrás perdonarme- y salí pitando. Tuve que parar un momento en una esquina a recolocarme las lentillas que adquirieron textura de cartón dentro de mis ojos y el puñetero viento casi se lleva volando la visión de mi ojo izquierdo. Llegué a tiempo, pero con la cara marcada por las formas de una improvisada almohada. ;0)

8 comentarios:

Elianinha dijo...

Bah, eso para ti es coser y cantar!
"¿Especializado, políticas yderecho?¡Si son las más fáciles!"

Era así non? Jajajaja

PD: Sara, eu son ti e mátoa sen piedade!!!

Anónimo dijo...

Good Day, I have visited your blog.
It is very nice and I will bookmark you.
I have a corporate gifts site.
It is about corporate gifts
Come to see my site too.

Marla Singer dijo...

Hola Mariquiña!!!! Es verdad que tú puedes hacerlo (es muy fácil, si lo intentas...), así que no voy a repetirte eso que ya sabes (piensa que lo consigues, no que puedes conseguirlo, que no te limiten las palabras). Y ahora viene mi yo paranoico: Desde que volvimos y a pesar de apenas haber coincidido contigo, me parece que estás mal conmigo, en el sentido de que creo que te pasa algo, que te dijeron algo (no sé, tal vez, yo no oculto nada, porque no soy una cínica hipócrita como otros) o que ya me ves con otros ojos por haber estqado en Praga y Budapest con la Europa del Este...y ahora espero contestación. Bicos y ánimo que es pan comido!!

*Sara dijo...

Uhm... A verdade é que non sei se perdoarche, ¿eh? Uh... Está ben, vale... pero este Nadal de regalo non esperes máis que un babeiro!!! (Procurarei que sexa rosita, jejeje).
Non fai falla que che repita que poñendo ganas podes facer o que che pareza, por máis difíciles que se presenten as cousas. O único que che desexo, non é tanto sorte, que tamén, pero sobre todo, ganas e forza de voluntad, jaja. E ofrézoche a miña inestimable axuda sempre que poida, claro está... jaja. Biquiños!! ;)

Anónimo dijo...

Hola mariquiña!!

Anónimo dijo...

Hola maruchi!!

Anónimo dijo...

Bueno, eso de que le has dejado un rastro de babilla en el coche de tu prima no es propio de ti maría. a ver que van a pensar tus fans de la red cuando lo lean. bueno, Audrey supongo que tendría, en sus tiempos mozos, excentricidades de este calado, jejeje.
PD. Muy interesante la blog. estaré pendiente del próximo estreno. Fin

Anónimo dijo...

That's a great story. Waiting for more. discount meridia adware removal