Unha foto en B&N

Home, eu non quería ser pesada... Pero é que me fai tanta ilusión abrir o xornal e atoparme cousas así. Ultimamente publican moitas novas que teñen que ver con nós e cando hai foto, alí estou eu (e xuro que é casualidade) cun novo careto que bota por terra esa creencia que tiña de que era fotoxénica. Hoxe, un amigo da miña irmá preguntoulle se tiña eu algún tipo de enchufe na prensa, por iso de pertencer ao gremio... É unha tontería, máis no primeiro que penso cando me vexo é no día en que llo ensine aos meus fillos e lles diga: vedes, a vosa nai fixo algunha cousiña que mereceu a atención dos medios, andivo metida niso que lle chaman o mundo da cultura e o espectáculo. Penso niso e por primeira vez, hoxe, pensei ¿e se estes recortes algún día deixan de ter importancia para min cansada de ser portada de Vogue ou de Fotogramas? Jajaja... Inmediatamente retornei a esa imaxe na que sostiña unhas follas que amarillearan co tempo e a humidade. Seguramente volva a fantasear xa que á fin os soños son o único que ninguén nos pode arrebatar.