miércoles, junio 07, 2006

Kay Graham también tenía miedo

"(...) Pero las cosas no empezaron bien. Llegué a la sección local sin conocer a nadie y sin conocer -aún peor- los elementos del oficio. No habís escrito demasiado a máquina ni, desde luego, hecho muchos reportajes. No conocía la ciudad ni cómo moverme por ella. Todo parecía abrumador. Me senté en mi mesa y me sobrecogió el miedo a fracasar, perdida y derrotada antes de haber empezado. Mi padre se quedó unos días y, una noche, fui a su habitación y, llorando, le dije que tenía miedo de pretender más de lo que era capaz de hacer, que me sentía incapaz de sacar adelante el trabajo, que no iba a resultar útil al periódico, ni a valer los 21 dólares semanales que me iban a pagar, y que quería irme a casa con él. Él me respondió sencillamente que todo el mundo tenía que aprender, que quizá necesitaba algo más de tiempo antes de darme por vencida y que si no valía los 21 dólares ahora, valdría mucho más después, cuando fuera aprendiendo las cosas que tanto me descorazonaban en ese momento. Accedí a quedarme, sabiendo que en cualquier momento podría retirarme."
Katharine Graham, "Una historia personal".
Pocas cosas tenemos en común esta mujer y yo. Pero nunca habría podido expresar mejor lo que siento ahora que pronto empezaré a trabajar en esto. Que la futura editora de The Washington Post y ganadora de un Pulitzer estuviera aterrada ante su primer empleo en el San Francisco News, me ha tranquilizado de forma increíble. Mi madre ya me lo decía pero ahora que lo leí de la mismísima pluma de Ms. Graham, todo es distinto. A ver qué pasa.
Foto: Kay Graham con los reporteros del Post que sacaron a la luz pública el caso Watergate, Bob Woodward y Carl Bernstein.

3 comentarios:

acedre dijo...

Sempre hai o momento de medo a non dar a talla pero e un paso mais que hai que dar. Muito non saberei pero de empezar de novato en empresas e oficios podo nomear unhas poucas.
Un saudo e animo que son poucos e covardes e millor agora que se multiplican as pencas polo sol.
O voso grupo daba un bo grupo de mulleres piratas como as que menciono no meu blogo.

DeiPluviae dijo...

Ok! Enviareiche o DVD do programa #01 non máis tardar da semana que ven!
Enfín, perdoa pola equivocación!!!
(lieime de datas)
Se me invitas a un café un día, prometo enmendar o meu erro!
;)

Un saudiño

Por certo, son Xabier de LubaTv, baixo este psuedónimo que encarna a deidade na que creo.

Elianinha dijo...

Despois de dicirlle o que valías aos da Voz de Galicia, vamos, non vas ter ningún problema (se aceptas facer o máster claro). Para min é escándaloso que che pregunten se estás interesada en facer o master, ao nivel de "pensas quedarte embarazada?".
Despois da sesión publicitaria á que nos someteron... Foi algo así como esas veces que te chaman que che tocou un floreiro e vas buscalo e véndenche antes unha enciclopedia, a minipimer e un exprimidor automático.
Xa ves. Que nos dixeran que nos ían facer unha sesión informativa! Ai, e que me enfadaron moito.
Se pensan que me vou gastar os 8.000 euros que custa o máster, van aviados. (bueno, tamén eu, porque coa miña super media, como que me ían coller, jajajaja)